Pstrągarz jest tym spośród spinningistów, któremu najczęściej przychodzi wędkować na mrozie. Te prawdziwie siarczyste zimy ostatnimi laty przychodzą bowiem dopiero w styczniu, a więc już w trakcie trwania okresów ochronnych na wiele – poza rybami szlachetnymi i kilkoma innymi wyjątkami – gatunków ryb typowo spinningowych. Dlatego pstrągarz, jak mało kto dziś, zmuszony jest brać pod uwagę parametr mrozu podczas wędkowania. Szczególnie wpływ niskiej temperatury na żerowanie ryb powinien go interesować. Bagatelizować go nie może dokonując doboru przynęt i metod ich prezentacji. Pstrąga złowi bowiem tym pewniej im wierniej zaimituje pokarm, którym się on w danym okresie odżywia. A tu od temperatury wiele zależy.
Rozmiar przynęty na zimowe pstrągi.
Zimą, w miarę schładzania się powietrza atmosferycznego dochodzi do spadku temperatury wody, w wyniku czego zwierzęta zmiennocieplne, do których zaliczają się ryby, obniżają ciepłotę ciała. To z kolei prowadzi do spowolnienia ich metabolizmu m.in.: zmniejszenia tempa przemiany materii, oddychania czy procesów trawiennych. Znajdujące się w tym stanie organizmy wykazują w konsekwencji nie tylko niską aktywność fizyczną, ale i generują niewielkie zapotrzebowania na energię, której skromnymi zapasami rozsądnie gospodarują (próbują jej jak najmniej zużywać). Dlatego też, co pokrywa się z moimi wędkarskimi obserwacjami, pstrąg potokowy zimą rzadko żeruje.
Nie wiem co prawda jak często, ale przypuszczam, że skoro czynność ta oprócz zysku powoduje też niepożądane straty energii (wymaga bowiem wysiłku), to najkorzystniej będzie mu to robić jak najrzadziej. A że częstotliwość pobierania pokarmu staje się tym mniejsza, im więcej składników odżywczych drapieżnik organizmowi w każdym pojedynczym polowaniu dostarcza (duże dawki starczają po prostu na dłużej), więc chętnie atakuje ryby duże.
Taka selekcja pokarmowa pozwala rybie przez maksymalnie długi czas pozostawać w stanie spoczynku, w którym to stanie najkorzystniej jest jej jak najdłużej zimą przebywać.
A skoro znamy już wpływ niskiej temperatury na żerowanie ryb, to odpowiedzmy na pytanie: jak i jaką przynętę pstrągową poprowadzić?
Dla nas, wędkarzy, płynie ze świadomości powyższego jeden ważny wniosek: zimą warto próbować łowić pstrągi na wolno prowadzone, duże przynęty. One bowiem, najwierniej imitują pokarm, którym potokowiec się o tej porze roku chętnie odżywia: sporej wielkości ryby, nieco ospałe za sprawą spowolnienia metabolizmu (zjawisko to dotyka bowiem z różnym nasileniem wszystkie gatunki ichtiofauny – również te wchodzące w skład pstrągowego menu).
Nie zapominając o tym, sięgajcie po przynęty gumowe, które nie tylko w trakcie prowadzenia pod prąd, ale nawet z nurtem (o czym pisałem tu) doskonale do łowienia się teraz nadają. Zawdzięczają to swojej anatomii, która sprawia, iż nie pracują tak agresywnie jak choćby woblery. Zaś nie robiąc w wodzie tak dużego zamieszania co one, nie rzadziej od nich – a bywa, że nawet częściej – są skuteczne. Umiejętnie użyte wykazują bowiem leniwość, która jak o żadnej innej porze roku, bywa teraz cechą w przynęcie porządną, bo najwierniej odwzorowującą sposób zachowania się ryb – one zimą żyją życiem bardzo wolnym i spokojnym.
A i przynęty muchowe, jak choćby streamery, z którymi w tym roku zaczynam przygodę (i to od razu z pewnymi sukcesami), doskonale wpisują się w specyfikę zimowych łowów.
Pstrągowa rzeka zimą.
My pstrągarze, jako jedni z nielicznych mamy jeszcze możliwość wędkowania w prawdziwe zimowej scenerii. Wykorzystujmy tę niepowtarzalną szansę jak najlepiej, gdyż za sprawą zmian klimatycznych przywilej ten prawdopodobnie nam też zostanie w najbliższych latach odebrany. A szkoda, bo pstrągowa rzeka zimą, to doznanie prawdziwie ascetyczne!
